boşyere

ne çok şey olmakla meşgulüz kendimiz olmaktan başka...



buz gibi hava

hava buzz gibi

denizde kabına sığmayacakmış gibi duruyor

çözülme

aşık olsam her şey çözülecekmiş gibi geliyor bazen

sonra geçiyor.

3-5 dakika

bazı zamanlar da 3-5 dakikalık bir şarkı, 

anlatmak istediklerimizi tümüne denk gelebiliyor. 

ne tuhaf! 

ülkemizde çok tanınmayan, 

belki de hak ettiği değeri alamayan 

richard hawley'in hotel room şarkısı da bunlardan biri.  

değişim

hasankeyf'e git mesela, değişimi gör.

üzülme ama,

sen değişmedikçe kalanlar değişmez.

21 haziran 2008

adacıklar

keşke bu güzellik hep böyle kalsa

çok umutlu değilim bu konuda

adacıklar - riva

ocak 2013

kuşlar

kuşlar da kaderle uçar..

kapılar

hayatınızın bütününe baktığınızda emel müftüoğlu’nun şarkısında hissettiklerini yaşadığınızı anımsıyorsanız;

yeter allah’ım yeter!!

hep bana dertler, dertli yüzler..

yaşandı yaşananlar,

bitsin geçmişte kalanlar allah’ım artık yeter!!!!!

kendinizi ben iyi bir insanım, büyüklük ben de kalsın diyerek, yapılanları hep affetmeliyim diye zorluyor, bu zorlama üzerinizde benliksizleştirme yaratıyorsa ve dahası diğerlerinin size nasıl olsa affedeceğini biliyorum şeklinde yaklaştıklarını üstüne üstük bir de bunların hatalarında ısrar ederek yaşamına devam ettiğini görüyorsanız eğer HOŞGELDİNİZ.

ben de sizi arıyordum J

yazımızda yüce değer mevlana’ya biraz da farklı açıdan bakacağız izninizle…

şimdi sorular soralım…

herkes sizi olduğunuz kabul eder mi? 

hmmm kabul etse de bu devam eder mi?

bu konuyu kapılarla anlatmak istiyorum.

mekanlarda kapılar dikkatinizi çeker mi? benim dikkatimi çeker, dahası beni etkiler de…

mesela…… mevlevi müzesinde 4 kapı vardır vardır da onların bir manası da vardır…

peki “ne olursan ol gel” daveti ile girme şansını yakaladığınız  kapılardan [*] çıkış var mıdır?

evet vardır …. hem de iki türlü…

1. öldüğünüzde: ömrünü dergahtaki düzen doğrultusunda sürdürenlerin vefat ettiklerinde çıktıkları kapı – hamuşan kapısı- susmuşlar kapısı

2. yakaladığınız fırsatın farkına varmayıp küstahlıkta ısrar ettiğinizde: hatalar zincirine devam eden ve bu nedenle dergâhtan uzaklaştırma cezası alan dervişlerin, akşam ezanından sonra çıkartıldığı kapı: küstahan kapısı

şimdi düşünelim,

herkes sizi olduğunuz gibi kabul eder mi?

belki eder

kabul etse, bu devam eder mi?

galiba etmez… “küstahan kapısı”

mevlana’nın dahi çık git dediği bir kapı var.  ancak kusurları örtmeyi öğütlediği için olsa gerek bu iş  karanlıkta yapılıyor…

sabrınıza sağlık…

bu arada

mesnevi’yi okumak istesek, bir ön koşul var mıdır?

evet vardır… hemen hatırlayalım…

ön koşul: mesnevi’nin önsözünden: 'temiz insanlardan, gerçeği sevenlerden başkalarının mesnevi'ye dokunmalarına müsaade yoktur.’

[*] bu kadar okuduğunuza göre canlar; isterseniz mevlevi müzesindeki 4 kapı ve manalarını aşağıdaki sitede görebilirsiniz….

http://www.trthaber.com/haber/kultur-sanat/mevlana-muzesindeki-4-kapinin-sirri-51401.html

http://www.konyahaber.com/mevlana-muzesindeki-4-kapinin-sirri-523g-p1.htm

http://www.aksam.com.tr/mevlana-muzesindeki-4-kapinin-sirri--131743h.html

selda atlı

 

kar yağarken

garip bir tedirginlikle uyandım ve cama yöneldim. gelmişti sonunda. çoktan bahçemizin zeminini kaplamıştı. kışın ilk karı yağmıştı ve sen çoktan gitmiştin. benden başka kimse bilmez, sen en çok kar yağarken güzeldin. bir an önce çıkmam lazımdı evden, ama oyalanmak için de her şeyi yapıyordum. hatırlıyor musun  sözleşmiştik seninle, nerede olursak olalım kimin olduğu yere ilk kar düşerse, diğeri işini gücünü bırakıp oraya gelecekti.  televizyonu açtım çıkmadan. oraya da kar yağmış. şimdi oradasın ya nasıl da güzelsindir. allahın belası şehir ve sen. atlayıp trene gelebilsem. imkansız biliyorum. çoktan sokağa atmışsındır kendini. nefret ettiğin çamur grisine dönüşmesin diye karın rengi basıp ezmeye de kıyamazsın. oysa benden başka herkese ve her şeye merhametli olan sen istesen bile taze kar öbeklerini incitemezsin. eprimiş açık mavi berenle, güve yeniği taklidi kaşkolunla ve melek hafifliğinde yürüyüşünle nasılda güzel süzülürsün uçsuz beyazlığın üzerinde.

benimse işim zor. sensiz yağan ilk karla hesaplaşmam lazım. sıkı sıkı giydirilmiş ve sadece burunlarının ucu görünen bebeklerin berelerini aralayıp baktığımda, seninle beraber gördüğümüz boncuk boncuk gözleri görebilecek miyim yine? peki bütün dünyadan saklandığımız odunpazarındaki parka nasıl içim titremeden gidebileceğim ?  ellerimi yakan boza nasıl boğazımdan geçecek? konaktan bozma lokantaya kahve içmeye gidersem yine ve ilkokul öğretmenine benzettiğin tonton teyze bana seni sorarsa ne cevap vereceğim? hem ben eldiven takmam bilirsin ve ellerim hep üşür. hiç çıkarmayacakmıyım ceplerimden? burnumun direği şimdiden sızlamaya başladı. kaç şişe kanyak içsem sıfırdam başlarım ?

ali lidar

kış geldi

neredeyse kar başlar

birini düşünür gibi oluruz. biliyorum

ellerin de üşür. biliyorum ama

ısıtabilirsin onları. o ateşte

hazırsın da, biliyorum. ama

sana bir boyun atkısı gerek. kış geldi

turgut uyar
"bilirim bir kışa hazırlanmayı" adlı şiirinden

içler acısı

bunlar riva'ya ruhunu veren tarihi binalar. 

her biri birbiriyle bağlantılı, zamanının çok ötesinde binalar. 

uzun yıllar önemli bir misyonu yerine getiren bu binaların şimdilerdeki durumları ise içler acısı

bir şeyler yapmazsak yok olup gidecekler

yaz gelsin artık

yaz gelsin artık

tekne günleri

deniz günleri.

özledik...

şaşmaz bir kural

şaşmaz bir kural:

bir cafeye veya herhangi bir mekana girdiniz

bu şarkı çalıyorsa, orası kesin güzel bir mekandır..

üç kapılı bir han

üç kapılı bir handayım

riva kalesi / ocak 2013

tunng

haftanın şarkısı ingiliz deneysel folk grubu tunng'tan. folk ve elektronik müziği harmanlayan tunng, bazen sakin bazen de dinlerken eğleneceğiniz şarkılara sahip. ayrıca, deniz kabuğu, yırtılan dergi sayfası, boş teneke kutu gibi sıra dışı nesneleri müziklerinin bir parçası haline getiriyorlar. bu grubun 2007 çıkışlı good arrows adlı albümünden, yıllardır dinlemekten sıkılmadığım ve sıradışı klibi olan "bullets" bu haftanın şarkısı. izleyin ve dinleyin. keyif alacaksınız. 

yollar

poyrazköy yolu / 2013

mendirek manzarası

bahardan kalma bir kış günü 

mendirekten riva manzarası

istanbul istanbul olalı

istanbul istanbul olalı

tatili fırsat bilip küçük bir istanbul turundan bir kare

eminönü-üsküdar vapurundan çekildi

ocak 2013

soğuk gece

riva son yılların en soğuk gecesini yaşadı 

resmen donduk 

sabah işe giderken ölçtüğüm sıcaklık -10

bad luck

göz önüne serilen şehir ve belki de ilk kez görülen deniz…

bu gibi havalarda aklıma takılan bir şarkı var

ara vermeden ama sıkılmadan dinlediğim

sanki bu havaların şarkısı

ama farklı melodisi ve karanlık sözleriyle son derece

güzel olan bu şarkının bilinirliğinin azlığı beni hep şaşırtmıştır.

sizde dinleyin

şarkıda bahsedilen “kötü şans”la karşılaşmamanız dileğiyle

kız kulesi

haftasonuna dair bir kare

kar gelecek nidaları altında soğuk bir havada salacak keyfi

mishka

motor ısısından dolayı kaputun üzerinde keyif yapan mishka

karanlık

bir karanlıktan diğerine sürüklenmek

tıpkı bir nehirde sürüklenmek gibi

sanki

sanki bir cümle daha söylesek, düzelecekti her şey

beraber eğildik

beraber eğildik biz yollarda

riva plajı / aralık 2012

korkutucu sorular

eğer cevaplarım seni korkutuyorsa, o zaman korkutucu sorular sormaktan vazgeçmelisin

(tarantino'nun unutulmaz filmi pulp fiction'dan)

nero ördek peşinde

dostumuz nero ördek peşinde

riva balıkçı barınağı / aralık 2012

dumanlı ahbap

ahbap’ın porno film yapımcısının ofisinde ilaçlı white russian içtikten sonra

dumanlı kafayla gördüğü halüsinasyonlar sırasında arka planda çalan parça.

sahnelerle şarkının uyumu müthiş..

ahbap’ın beyninden neler geçtiğine tanık oluyoruz..

yağmur durduğunda

cuma akşamı arkadaşlarla birlikte istanbul devlet tiyatrosu’nun yeni oyunlarından, avustralyalı yazar andrew bovell’ın yazdığı yağmur durduğunda adlı oyunu anadoluhisarı'ndaki salonda izledik. salon küçük ama sevimli ve en önemlisi her açıdan bize uygun. balkon kısımları hariç salon tıklım tıklımdı. 2 perdelik oyunda ilk perde bir saat, ikinci perde yaklaşık bir buçuk saat kadar sürüyor. cuma akşamı olmasının verdiği keyifle oturduk koltuklarımıza.

oyunda çocuk tecavüzcüsü bir baba olan henry law, kendisini çok seven karısının onu polise teslim etmek yerine akıl vermesiyle londra'dan adeta kaçarak kendine yeni bir hayat kurmak için avustralya'ya yerleşir, ancak hastalıklı alışkanlıkları burada da devam eder ve sonradan londra'da kalan oğlunun sevgilisi olacak gabriel’in erkek kardeşine tecavüz eder ve onu öldürür.  oyunda iki gabriel var, biri tecavüzcü babanın londrada kalan oğlu gabriel, diğeri ise avustralya'da öldürülen çocuğun ardından ailesi intihar eden genç kız gabriel. londra'daki gabriel kendisine sadece 1-2 kart atmak dışında bir bağlantısı bulunmayan babasının izini sürmek için avustralya'da 3 tarafı çölle çevrili sahil kasabasına gelir ve burada yol kenarındaki bir motelde çalışan diğer gabriel'le tanışır ve birbirlerine aşık olurlar. ancak genç gabriel babasının sırrını öğrenemeden trafik kazasında ölür. hamile olan eşi ise kazada onu bulan ve yardım eden adamla evlenir. çocuklarının adını gabriel koyarlar ama oyunda sıklıkla tekrarlanan “kendi oğlunu yutan roma tanrısı saturn” laneti onları takip eder ve babalar çocuklarıyla yüzleşemezler. taa ki oyunun başında gökyüzünden düşen balıkla karşılaşan gabriel’e kadar. o kendi oğluyla yüzleşir ve yüzleşme sonrasında yağmur için de dinme zamanı gelmiştir. 

oyundaki karakterlerin birbirleri ile ilişkileri, dekor ve kostümlerle değil de, sahnenin arkasına yansıtılan tarihlerle yapılan zaman geçişleri, başarılı bulduğum gerçekçi yağmur ve kar efektleri, başlangıçta oldukça kopuk gibi gözüken sahneler ama sonunda trajik bir şekilde birbirine bağlanan hayatlar... oldukça yavaş ilerleyen ilk perdede  karakterleri ve çok sıklıkla değişen zaman kavramını kafamızda oturtmaya çalışmama bağlı olarak açıkçası biraz zorlandım ve sıkıldım. ancak ikinci perdenin başlangıcında ortaya çıkan sırlar tüm taşların yerine oturmasını ve insanların hayatlarındaki trajediyi görmemizi sağladı. öte yandan oyunda sıklıkla karşımıza çıkan “aşk mı kaderi kovalar, kader mi aşkı??” bilmecesini çözemedim. aslına bakarsanız kim çözebilmiş ki…

oyun genel olarak bir dramı içeriyordu, ama ara ara çalan bob dylan’ın mutluluk veren ve bir anlamda ahbap'ın “the man in me” şarkısı oyundaki dramdan bir nebze de olsa uzaklaşmamızı sağladı.

tiyatroyu seviyorsanız gidip izlemeniz gereken oyunlardan

haritalar

çocukluğumda başlayan, hala da süren bir tutkudur haritalar, atlaslar.. küçük atlaslar yetmezdi bana. her zaman en büyük atlası isterdim. atlası açıp, haritalar üzerinde saatlerce zaman harcamak en büyük tutkumdu. haritalardaki şehirlere, kasabalara gidiyormuş, göller ve denizlerde tura çıkıyormuş gibi hayal kurmak en büyük eğlencemdi. her ülkenin başkentinin nerede olduğunu bulmak benim için önemliydi. her yeni atlas bende tarif edilemez bir mutluluk uyandırırdı.

şimdilerde farklı mı ? hayır kesinlikle. karayolları haritası bakmayı en sevdiğim kitaplardan biri benim için. bir yere gitmeden önce veya gittiğimde ilk yaptığım şeylerden biri orasının haritasına bakmak. konunun bütününe hakim olma ihtiyacı, bu sanki güvenlik hissiyle ilgili bir şey gibi.. bu tutkumu biliyormuşlar gibi askerde bile bana silah yerine harita zimmetlemişlerdi.. en son gittiğim oyunda söz edilen avustralya’da bir kasaba vardı. eve gidince ilk yaptığım şey, haritadaki yerini bulmak oldu..

seyahat dergilerinde bir yeri tanıtırken haritasının olup olmaması o dergiyi ciddiye almaktaki en büyük kıstasım. bir şehri sadece fotoğraflarla veya yazılarla tanıtamazsınız. bunu birkaç kez dergi editörleriyle bile paylaştım..

haritalar ve atlaslar bana dünyayı sevmeyi öğretti aslında. 

buharlı cam

insanlara bir şeyler anlatmaya çalışmak

buharlı bir cama yazı yazmaya benziyor

özenle yazıyorsun, apaçık belli oluyor anlattıkların

sonra silinip gidiyor

tarık tufan