bilmiyorum

kapıyı her çalışımda içeriden gelen 

“kim o?” sorusuna verdiğim yanıt hiç değişmedi: 

“bilmiyorum”

dücane cündioğlu

fotoğraf: avanos/2013

gör(e)memek

ormanı görmedin...

ağacı da görmedin...

rüzgarın önüne savurduğu birkaç kuru yaprağı insan zekasının bütünü sanıyorsun

cemil meriç

fotoğraf: riva

yolculuk

tüm ekipmanı toparladım

rize'ye doğru yola çıkıyorum.

bakalım nelerle döneceğim..

gereksiz bir gün

beykoz

doğup büyüdüğüm yer riva ama bir çok şeyi yaptığım yer beykoz
bu yüzden farklı bir bağlılığım var beykoz'a
seviyorum beykoz'u anlayacağınız

seni içeren masallar

seni içeren masallarım anlatılacak kadar kısa değiller

her şeyin sonundayım

canım işe gitmek istemiyor. kitaplar beni hiç ilgilendirmiyor, canım hiç okumak istemiyor, ama birisi bana okusa, dinlerdim. her şeyi konuşarak yapmak istiyorum. konuşarak yazı yazmak, konuşanları dinlemek. şu sıralar en çok sesleri seviyorum. en çok seslere ihtiyacım var. müzik veya insan sesleri…

tezer özlü, her şeyin sonundayım

acaba

ben ne susuyorum

ben ne susuyorum

sen ne anlıyorsun..

mutluluk

mutluluktan söz etmek istiyorum

kötü anılar

bütün kötü anıları alıp götürsen diyorum.. 
yaşanmamış olsa!

iclal aydın

çocukluğum

tüm çocukluğumun geçtiği ev
namı diğer “telefoncunun evi”

telefoncu diyip küçümsemeyin,

kendisi kurtuluş savaşında beykoz ve çevresinde

ingilizlerle kedi-fare oyunu oynayan çeteci milislerden biri olur.

alt katı o zamanlar atlar için kullanılan 2 katlı ahşap ev.

her bir santimetrekaresini ezbere bildiğim ağaçlarla dolu bahçesi

ağaçların çoğu da duruyor.

evin önündeki büyük hurma ağacı.

salıncak kurduğumuz…

ısırgan otlarıyla kaplı olduğu için ablamla birlikte gitmeye çekindiğimiz arka bahçesi.

babamın diktiği kayısı ve erik ağaçları.

don kişot

don kişot olun
tek hürmet ettiğim adamdır
kaybedilmiş bir davanın bu kadar fedakar bir kahramanı olabilir
öyle görmek ve inandırmak ihtiyacında
dünya sancho panza’larla dolu.

cemil meriç

yeni bir başlangıç

hangi ayrılık kolay?

sadece güzellikler kaldı geride

ve bir parça hüzün elbette

hem zaten hüzün ki en çok yakışandır bize

her son yeni bir başlangıç

şimdi yeniden başlıyoruz...

ben... kıpırdamam

“göğsüne yaslanabilir miyim?” dedi uykuya yenik gözlerle
kendi sesimle irkildim; “yaslanabilir, orada yaşlanabilirsin. 
ben… kıpırdamam!”

ahmet mümtaz taylan

eksiği yok, fazlası var

eksiği yok, fazlası var

aynen böyle bir arkadaşım var

kendisinin bugün doğum günü

doğum günüm

bu kare bana çocukluğumu hatırlattı.

ve ben her doğum günümde çocukluğuma geri dönerim
keşke hep orada kalabilseydim..

ey tatil nerdesin

şu anda en çok ihtiyacım olan şey

arabaya atlayıp, anadolu turu atmak

yaş meselesi

kaç yaşında olduğunu bilmesen

kaç yaşında olurdun ?

tam yemelik

nam nam nam nam

tam yemelik