korkmuştum

eylül: ya.. korkmuştum yavuz.
yavuz: ne?
eylül: ya sen bir kere sormuştun ya hani, neden beni sevmedin diye..
yavuz: hee
eylül: çünkü korkmuştum. yani kimse daha önce senin beni sevdiğin gibi sevmedi. yani hatta ilk başlarda ben, senin de beni sevmediğine inanmadım. ama sonradan böyle bakışın, bana gülüşün, sürekli benim etrafımda gezinmen, hatta benim için dayak yemen bile o kadar güzeldi ki..
yavuz: hangi dayak? ben hiç öyle bir dayak hatırlamıyorum.
eylül: sağlam dövmüşlerse demek ki.
yavuz: çok ağır konuşuyorsun ama ..
peki madem her şey bu kadar güzeldi niye çekip gittin ? ne korkuttu seni yani?
eylül: çünkü bende seni seversem eğer, yani mesela böyle elimi tutarsan mesela böyle bütün büyü bozulurmuş gibi geldi bana. bir daha böyle bakmayacakmışsın, güzel gülmeyecekmişsin gibi geldi.

(yavuz eylül’ün elini tutar..)

yavuz: ne değişti? bir şey değişti mi ? sen beni seversen en güzel gülen ben olurum zaten. bizim ilişkimiz yetenekli ama istikrarsız forvetler gibi değil. bir günde 7 yarış kazanan halis karataş gibi olucak. krem karamelli dondurmam benim…